Zdecydowana większość dzisiejszych dzieci ma negatywny stosunek do nauki szkolnej. Niechętnie zabierają się do nauki, nie chcą odrabiać zadań domowych, robią wszystko, aby przejść przez szkołę przy najmniejszym możliwym wkładzie własnej pracy. Wielu współczesnych uczniów ma problemy z koncentracją, są rozkojarzeni i zbyt pobudzeni nadmiarem bodźców zewnętrznych: komputer, PlayStation, telefon, Facebook, Instagram, Snapchat itp. Zarówno dzieci jak i uczniowie nastoletni zwlekają z odrabianiem zadań, odsuwają na później inne szkolne obowiązki, niespecjalnie chcą również uczestniczyć w zajęciach pozalekcyjnych i dodatkowych, które proponują im rodzice. Nie są zaangażowani w rozwijanie ciekawości świata, doskonalenie nowych umiejętności, pielęgnowanie talentu. Nawet jak już wykazują chęć zrobienia czegoś, to problemem jest „słomiany zapał”. Dzieci zaczynają wiele rzeczy, ale szybko tracą nimi zainteresowanie, jak tylko zobaczą, że zajęcia wymagają od nich nakładu pracy, czasu i zaangażowania.Z tego względu bardzo ważne jest, aby od najmłodszych lat zaszczepić w dziecku ciekawość świata, a od pierwszych chwil w szkole wspierać jego motywację do nauki, pokazać korzyści ze zdobywania wiedzy i pokazać mu sposoby jak uczyć się szybko i skutecznie.

Motywację dziecka do zdobywania wiedzy należy rozpocząć od najprostszej sprawy jaką jest wygospodarowanie i urządzenie odpowiedniego miejsca do nauki: biurko dostosowane do wzrostu dziecka, odpowiednie oświetlenie, kolorowe przybory szkolne, które również stanowią element zachęcający do nauki. Miejsce do nauki musi sprzyjać koncentracji, a więc musi w nim panować cisza i spokój. Niespecjalnie może to być kuchnia, gdzie co chwilę ktoś wchodzi, otwiera lodówkę, czy szykuje sobie coś do zjedzenia. Nie powinien to być również salon, w którym inni domownicy oglądają w tym czasie telewizję lub rozmawiają przez telefon. Postarajmy się, aby w pomieszczeniu, w którym dziecko odrabia lekcje był wyłączony telewizor, radio. Również komputer i telefon powinny zostać wyłączone lub być poza zasięgiem dziecka, aby nie miało ono możliwości wysyłania czy odbierania w trakcie nauki maili, sms-ów, wiadomości czy zdjęć ze Snapchata.Kolejnym ważnym elementem mobilizującym do nauki jest dobra organizacja czasu. Już od najmłodszych lat dziecko musi sobie zdawać sprawę, że jest czas na zabawę i czas na naukę. Zadania domowe powinny być odrabianie o stałej porze, w spokojnym do tego celu przeznaczonym miejscu, bez dostępu do bodźców zewnętrznych.Jeśli dziecko zaczyna tracić koncentrację może zrobić sobie krótką przerwę na odpoczynek, aby zebrać siły do dalszej nauki. Przerwa ta nie może być jednak zbyt długa, aby uczeń nie wypadł całkowicie z rytmu nauki. W przerwie nie powinien oglądać telewizji ani grać na komputerze, bo zupełnie wybije się z procesu nauki i przejdzie na tryb zabawy. Kolejnym czynnikiem wpływającym na efektywną naukę jest systematyczność i umiejętność rozłożenia nauki w czasie. Dziecko musi być świadome, że nie wolno zostawiać zadań na ostatnią chwilę, bo nie nauczy się wiersza, nie rozwiąże zadań z matematyki i nie przygotuje się do sprawdzianu w jeden wieczór. Naukę należy rozłożyć w czasie, aby wystarczyło nam go na naukę, powtórzenie i utrwalenie całego materiału. Codziennie, systematycznie, oprócz zadań bieżących, uczeń powinien poświęcić czas na naukę materiału do zapowiedzianych już sprawdzianów, testów. Dzięki tej regularności będzie mógł przyswajać wiedzę stopniowo, bez pośpiechu i nerwów jakie towarzyszą nauce na ostatnią chwilę.

Czasem zagubiony natłokiem zadań uczeń gubi się i autentycznie nie wie od czego zacząć. Denerwuje się, zabiera za różne zadania po trochę. Zaczyna źle organizować sobie pracę, odkładając najtrudniejsze zadania na później, a zaczyna od tego co jest najłatwiejsze i nie wymaga dużego wysiłku.Po odrobieniu prostszych zadań nie starcza mu już sił na zrobienie tych trudniejszych. Uczeń traci koncentrację, jest już zmęczony i nie chce mu się angażować w rozwiązywanie trudnych poleceń.Dlatego też cenną umiejętnością jest takie rozplanowanie nauki, aby na wszystko starczyło zapału, sił i skupienia. Dziecko powinno zaczynać od zadań trudniejszych, wymagających uwagi i dokładności. A dopiero po skończeniu zadań trudnych, może po krótkiej przerwie zabrać się za zadania łatwiejsze, mniej angażujące.

W procesie nauki dziecku pomagają również różne techniki ułatwiające sprawne zapamiętywanie: użycie kolorów, podkreślanie, wykresy, tabelki, skojarzenia, zabawne rysunki, fiszki. Te wszystkie zabiegi mogą pomóc dziecku w przyswajaniu wiedzy, a tym samym zmniejszyć stres związany z uczeniem się na pamięć.

Rodzice powinni wspierać dziecko w żmudnym procesie zdobywania wiedzy. Nie powinni oni stawiać zbyt wygórowanych wymagań lecz dostosować je do wieku i możliwości dziecka.Nie należy porównywać swojego dziecka do innych, wskazywać w czym jest słabsze od kolegów z żądaniem natychmiastowej poprawy, gdyż wciąż strofowane i pouczane zamknie się w sobie i straci poczucie własnej wartości jak również wiarę we własne siły. Nie należy również skupiać uwagi jedynie na niepowodzeniach dziecka, gdyż straci ono chęć i motywację do nauki. Jedne dzieci uczą się szybciej inne potrzebują więcej czasu na naukę. Dajmy dziecku czas i cieszmy się z osiągniętego postępu, nawet jeśli nie jest on jeszcze widoczny w ocenach szkolnych. Chwalmy dziecko za oceny, ale również za trud jaki włożyło w przygotowanie się do sprawdzianu, nawet jeśli ocena nie do końca nas satysfakcjonuje. Dziecko chwalone, wspierane przez rodziców będzie miało motywację do pogłębiania wiedzy i będzie starało się tak uczyć, aby byli oni zadowoleni. Jedno dziecko będzie robiło szybkie postępy, uczyło się pilnie i bez stresu, drugie powoli, małymi kroczkami. Nawet słabszy uczeń wspierany przez rodziców, chwalony, doceniony za włożoną pracę i starania, nabierze z czasem pewności siebie i płynności w nauce. Takie wspierane dziecko jest podbudowane świadomością, że rodzice widzą i doceniają jego pracę i starania. Będzie wierzyło w swoje możliwości i porażka nie będzie wpływała negatywnie na jego podejście do nauki.Dziecko strofowane, niespełniające oczekiwań rodziców, zamknie się w sobie. Zawsze będzie czuło się gorsze od innych i straci wiarę w swoje możliwości, a wszelkie porażki będą jeszcze bardziej demotywowały i zniechęcały je do nauki. Taki uczeń z czasem dochodzi do wniosku, że nie ma sensu uczenie się, przykładanie do zajęć, bo i tak będzie gorszy od innych, a rodzice i tak go nie rozumieją i będą jak zwykle niezadowoleni. Takie podejście rodziców demotywuje dziecko i sprawia, że przestaje mu zależeć na dobrych stopniach, zdobywaniu wiedzy i ogólnej nauce.

I wreszcie bardzo ważnym elementem motywowania dziecka do nauki i zdobywania wiedzy jest rozbudzanie jego zainteresowania otaczającym go światem. Już od najmłodszych lat rodzice powinni rozwijać w dziecku ciekawość poprzez wspólne rozmowy, czytanie książek, oglądanie ciekawych, rozwijających programów dokumentalnych, zachęcanie do wyrażania opinii, zajmowania stanowiska w różnych sprawach. Po pewnym czasie dziecko zaczyna samo szukać odpowiedzi na nurtujące go pytania, problemy, jest otwarte na świat, ludzi. Widzi ono potrzebę zdobywania i poszerzania wiedzy, a tym samym rozbudzają się w nim ambicje do bycia lepszym od innych. A takie podejście prowadzi prostą drogą do sukcesu w szkole.