Korepetytorem może zostać prawie każdy, studenci, absolwenci studiów kierunkowych, nauczyciele szkolni. Jedni są bardzo doświadczeni, inni są dopiero na początku swojej kariery zawodowej. Jest to sposób na zdobycie doświadczenia niezbędnego w przyszłej pracy, jak również doskonała metoda zarobienia dodatkowych pieniędzy.Wiedza, kompetencje nauczyciela, wykształcenie są jednak tylko częścią jego sukcesu zawodowego. Równie ważny co wykształcenie jest talent do przekazywania wiedzy innym jak również odpowiednie podejście metodyczne do każdego ucznia czy też grupy.
O sukcesie korepetycji świadczy elastyczność nauczyciela, który w zależności od wieku ucznia, jego zaległości przedmiotowych, możliwości, ograniczeń czy celu do jakiego dąży, potrafi dopasować odpowiednio przerabiany materiał i metody pracy na zajęciach.
Korepetycje z dziećmi wbrew powszechnej opinii nie są łatwe i sukces w nauczaniu dziecka osiągnie nauczyciel, który potrafi pracować z tą grupą wiekową, rozumie psychikę dziecka, zna jego możliwości i ograniczenia związane z wiekiem rozwojowym. Dziecko nie interesują kwalifikacje nauczyciela tylko fakt czy lubi osobę, która przychodzi go uczyć czy nie. Tak więc najchętniej angażuje się we współpracę z nauczycielem miłym, ciepłym, otwartym, rozumiejącym jego potrzeby.Z tego powodu korepetycje z dziećmi nie mogą być traktowane przez nauczyciela jako zło konieczne i godzina do przeprowadzenia. Takie lekcje powinny być prowadzone z pasją, bo dziecko intuicyjnie czuje emocje nauczyciela i jego nastawienie do prowadzonych zajęć. Źle prowadzone korepetycje mogą ostatecznie zdemotywować ucznia, który i tak już ma problemy w szkole i całkowicie go zniechęcić do danego przedmiotu czy języka obcego.Korepetytor dziecka w wieku szkolnym musi być osobą cierpliwą i znającą możliwości ucznia w tym wieku. Dzieci szybko tracą koncentrację, dlatego też nauczyciel powinien co jakiś czas zrobić krótką przerwę na odpoczynek i zebranie sił do dalszej nauki. Jednocześnie, będąc osobą miłą i cierpliwą, nie może pozwolić na to, aby dziecko dyrygowało przebiegiem zajęć. To korepetytor decyduje kiedy i jakiego rodzaju ćwiczenia, zadania czy zabawy będą w danej chwili realizowane w zależności od rodzaju prowadzonych zajęć. Dziecko nie może ingerować w tok zajęć w stopniu, który całkowicie zmienia koncepcję nauczyciela i przekształca lekcję języka w nieustanną zabawę w dziesięć pytań, a zajęcia z matematyki w swój monolog o zaletach nowej gry komputerowej.
Korepetytor ucznia w wieku szkoły podstawowej powinien stosować rozmaite środki i metody ułatwiające dziecku zrozumienie i zapamiętanie przerabianego materiału: kolory, obrazki, zdjęcia, tabelki, fiszki, naklejki itp. Taka wizualizacja pomoże dziecku w opanowaniu programu i zmotywuje tym samym do dalszej nauki i starań.
Dzieci są łase na pochwały. Uczeń chwalony, ale oczywiście z zachowaniem rozsądku i umiaru w ilości pochwał, widzi, że jego praca i zaangażowanie włożone w naukę są zauważone i docenione przez korepetytora. To poczucie docenienia wpływa na motywację dziecka do dalszej pracy, w szczególności jeśli jest ono także poparte poprawą ocen w szkole.
Należy również pamiętać, że w przypadku uczniów szkół podstawowych fundamentalną sprawą jest regularna nauka, a więc niedopuszczalne jest częste odwoływanie umówionych lekcji. Uczeń, w szczególności ten z problemami w nauce, potrzebuje systematycznych spotkań z korepetytorem, gdyż są to zajęcia dodatkowe, mające na celu zarówno nadrobienie zaległości jak i przerabianie bieżącego materiału szkolnego. Każde odwołane spotkanie powoduje stres dziecka z powodu braku pomocy w odrabianiu zadań domowych, jak również nagromadzenie zaległego materiału, który powinien być jak najszybciej przerobiony. Nieregularne spotkania wpływają na zniechęcenie ucznia do tych zajęć, gdyż dziecko nie odczuwa pomocy korepetytora w problemach szkolnych i czuje się w pewien sposób przez niego lekceważone. To podejście sprawia, że korepetycje opłacane przez rodziców nie przynoszą zamierzonych efektów, a uczeń zamyka się na nauczyciela, bo nie widzi w nim sprzymierzeńca w swoich problemach. Niechętnie więc współpracuje z przychodzącym do domu nauczycielem, co bardzo negatywnie wpływa na ogólny stosunek dziecka do danego przedmiotu. A może nawet na coraz gorsze oceny w szkole.
Tak więc bycie korepetytorem wymaga poczucia odpowiedzialności i spełnienia misji jakiej się podjęło przyjmując zlecenie zajęć z uczniem.
W trudniejszych przypadkach, kiedy mimo starań i zaangażowania korepetytora dziecko odmawia nieustannie współpracy, nie angażuje się w zajęcia, robi wszystko, aby je zakłócić, korepetytor, w szczególności młody, bez większego doświadczenia, powinien porozmawiać z rodzicami ucznia, zapytać o ewentualne dodatkowe problemy dziecka ( brak koncentracji, dysleksja, ADHD, brak dyscypliny itp.), aby znaleźć trafniejsze metody dotarcia do ucznia. Być może sami rodzice pomogą w zapanowaniu nad uczniem, mocniej zaangażują się w dopilnowanie, aby dziecko odrabiało zadania domowe, zapanują nad jego zachowaniem lub zmotywują innymi metodami, np. drobną nagrodą, do poważniejszego podejścia do zajęć.
Należy pamiętać, że praca korepetytora, oprócz sposobu dorobienia pieniędzy, jest również dużą odpowiedzialnością, którą przyjmujemy na siebie. Zarówno rodzice jak też ich dziecko oczekują od nas efektów naszej pracy, zaangażowania i poczucia realizacji powziętego zadania, a tym samym odpowiedzialności za postępy dziecka, którego nauczania się podejmujemy.Udzielanie korepetycji może być bardzo wdzięcznym i satysfakcjonującym zajęciem, pod warunkiem, że tego typu praca jest naszą pasją i doskonale się w niej realizujemy. Jeśli nie mamy podejścia do dzieci, nie lubimy tego typu zajęć, nudzimy się nimi, lub stresujemy z braku pomysłu na ich prowadzenie, nie podejmujmy się nauczania tej grupy wiekowej. Należy wtedy wybierać zlecenia zajęć z uczniami starszymi, z którymi zajęcia bardziej odpowiadają naszej wizji nauczania.
